Langdurige Corona klachten na
infectie of vaccinatie?

Sommige mensen die het coronavirus hebben gehad of zijn gevaccineerd, lopen schade op aan hun longen, hersenen, zenuwen of andere organen.

Er zijn ook veel mensen die na besmetting met het coronavirus of na vaccinatie lange tijd symptomen blijven vertonen zonder enige orgaanschade.

In de volksmond wordt dit het Post Acute Sequelae of COVID Syndroom (PASC) of Long COVID genoemd.

In de biochemische wetenschap is het Post Viral Fatique Syndrome geen onbekende terminologie. Het is een titel die we geven aan mensen welke een pittige variant van een virus hebben opgelopen en waarvan het immuunsysteem niet in staat is deze te overwinnen. Een voorbeeld hiervan is het EBV- en CMV-virus.

Nu hebben we een nieuwe titel naast Post Viral Fatique Syndrome (PVFS), Post Acute Sequelae Covid  (PASC)

Deze patiënten hebben soms medische revalidatie nodig en Valeo Medica helpt daarbij graag. Wij hebben 20 jaar ervaring met PVFS en behandelen mensen met PASC op vrij identieke wijze. Hierbij is focus op herstel van het immuunsysteem van groot belang en reductie van auto immuun klachten.

de hamvraag

De redenering is gebaseerd op de vooronderstelling dat, aangezien PASC veel ME/CVS-achtige  (Chronisch Vermoeidheid Syndroom) kenmerken heeft, een gemeenschappelijk uitlokkend mechanisme voor beide syndromen aannemelijk is.

Van ME/CVS daarentegen is bekend dat er naast infectieziekten veel verschillende, uiteenlopende triggers zijn, zoals vaccinaties, chemische toxines en emotioneel trauma.

De hamvraag is of er een gemeenschappelijke bepalende factor is die al deze triggers gemeen hebben in het ontstaan mechanisme van CVS en de daarmee nieuwe en wellicht nauw verbonden PASC.

"symptomen long covid"


Vermoeidheid
Hoofdpijn
Kortademigheid
Pijn of ongemak op de borst
Hoest
Aanhoudend reuk- en/of smaakverlies
Gewrichtspijn; spierpijn en -pijn/zwakte
Keelpijn
Geheugenverlies
Hersenmist (concentratieproblemen, gevoel van verwarring of desoriëntatie)
Duizeligheid
Lage, intermitterende koorts
Snelle of onregelmatige hartslag (hartkloppingen)
Angst
Depressie
Slapeloosheid
Oorpijn, gehoorverlies en/of suizen in de oren (tinnitus)
Uitslagen
Diarree, misselijkheid en/of buikpijn, Darm problemen
Verminderde eetlust
Haaruitval

Sommige mensen ervaren slechts één van deze symptomen, terwijl anderen er twee of veel meer kunnen hebben.

persoonlijke perceptie op Long Covid

Als patiënten zijn geïnfecteerd door zeer verschillende pathogene potentiële triggers van ME/CVS- voorbeelden hiervan zijn: Ross River Virus, een RNA-virus dat zich richt op de gewrichten, Epstein-Barr Virus, een DNA-virus dat infectieuze mononucleosis veroorzaakt en zich richt op B-lymfocyten en Q-koorts, veroorzaakt door een rickettsia-bacterien.

Elk van deze virussen heeft echter bij verhoudingsgewijs hetzelfde aantal patiënten (ongeveer kwart van de geïnfecteerden) en met vergelijkbare symptoom kenmerken tot ME/CVS geleid.

Interessant is dat de pathofysiologie van SARS-CoV-2 ook heel anders is dan die van deze agentia - het is een nieuw RNA coronavirus dat aanvankelijk de gastheercellen in de luchtwegen binnendringt, maar waarvan de effecten (weten we nu) wijdverspreid kunnen zijn.
Hoewel verschillend in hun individuele pathogene resultaten, zou elke ziekte waarschijnlijk een gelijkaardige ernstige "ontstekingsreactie" teweegbrengen op de plaats van de infectie.

Zou het traumatische effect van deze afzonderlijke infecties, die elk optreden als een ernstige fysiologische stressfactor die gepaard gaat met hun wederzijds intense "ontstekingsreacties", de gemeenschappelijke bepalende factor kunnen zijn in hun uitlokkende mechanisme?

Op dezelfde manier delen de andere triggers van ME/CVS, zoals emotioneel trauma, meervoudige vaccinaties (die ook een aanzienlijke "ontstekingsreactie" kunnen veroorzaken) en chemische toxine- "shock" dezelfde eigenschap - namelijk dat ze een ernstige fysiologische stressor zijn.

Interessant is de Golfoorlogziekte, die ongeveer 250.000 Amerikaanse soldaten uit de Golfoorlog (1990/1991) trof, die zich presenteerde met ME/CVS-achtige symptomen. De getroffenen waren blootgesteld aan een krachtig mengsel van fysiologische stressoren via meervoudige vaccinaties en blootstelling aan chemische toxines, mogelijk gekoppeld aan een door de oorlog veroorzaakte posttraumatische stressstoornis.
 
Daarom wordt vanuit mijn invalshoek voorgesteld dat de SARS-CoV-2-infectie of de bij behorende meervoudige vaccinaties, net als de triggers van ME/CVS, zich manifesteert als een ernstige fysiologische stressfactor. Een essentieel doelwit zou het stresscentrum van de hersenen kunnen zijn, een cluster van neuronen in de paraventriculaire kern van de hypothalamus (PVN), waarvan eerder is voorgesteld dat het het doelwit van ME/CVS zou zijn.

De paraventriculaire hypothalamische kern (PVN) is de voornaamste motor van de Hypothalamo- Hypofyse- Bijnier reacties (HPA- As). Ten minste een deel van de rol van de PVN is het beheren van chronische blootstelling aan stress.

De hypothalamische PVN is een complexe verzameling van kernen en neurologische circuits, die functioneert als een stress integrator, die een breed scala van fysiologische stressoren opvangt, verwerkt en erop reageert, en een essentiële rol speelt in de neuro-endocriene en autonome regulatie.

Inkomende stress signalen van alle soorten infecties (via ontstekings- mediatoren, zoals cytokinen en chemokinen), pijn, emotionele stress en cardiovasculaire veranderingen door fysieke inspanning, convergeren allemaal naar de hypothalamische PVN, via een reeks humorale en neurale routes.

Dit ene punt van convergentie (samenkomst van één punt), de hypothalamus PVN, is een potentieel kwetsbare plaats bij genetisch vatbare mensen. Tja, hoe weet je nu of je genetisch vatbaar bent? Dit laten we dan maar even los voor nu. Een Australische studie die de ontwikkeling van ME/CVS bestudeerde op basis van drie zeer verschillende pathogene triggers, gaf aan dat ~1 op de 10 patiënten een of andere genetische vatbaarheid zou kunnen hebben.

Als die verhouding zou worden toegepast op SARS-CoV-2-infectie, dan zou het aantal mensen met PACS naar schatting in de orde van grootte van tientallen miljoenen liggen, wereldwijd, en een aanzienlijk en aanhoudend wereldwijd gezondheidsprobleem vormen.

De hypothalamische PVN HPA, zou de kern kunnen vormen van het patho-fysiologische mechanisme, zoals in diverse studies wordt voorgesteld. ( voorgesteld is nog niet concreet dus hypothetisch)
Verhoogde niveaus van deze ontstekings-mediatoren (stressoren) veroorzaken dus een toevloed van stress signalen die gericht zijn op en vanuit de Bijnieren en hypothalamische PVN.

Er is aangetoond dat SARS-CoV-2 een typische ontstekingsreactie uitlokt op de initiële plaats van infectie in de longen, wat leidt tot een toename van het vrijkomen van chemokines en ontstekings-bevorderende cytokines: zoals TNF, IL-6 en IL-1.

Studies tonen aan dat hoe ernstiger de COVID-19-infectie, hoe groter de cytokinen storm is die erop volgt (en die mogelijk leidt tot de ontwikkeling van het Acute Respiratoire Distress Syndroom).
Ook cytokinen (stress factoren) die door immuuncellen in lymfoïd weefsel worden vrijgegeven, geven aan de nervus vagus door dat er een ontstekingsproces gaande is. De nervus vagus is verbonden met een ander circumventriculair orgaan, de nucleus tractus solitarius, die ook ontstekings- mediatoren als stress signalen doorgeeft aan de hypothalamus.

Deze overreacties van gliacellen die blootgesteld worden aan een virale infectie, met name met SARS-CoV-2, worden verder verergerd wanneer microglia immunologisch gealarmeerd zijn door de eerdere uitdagingen die ze zijn tegengekomen, wat vooral voorkomt in hersengebieden zonder Bloed- Hersens- Barrière, zoals chronische stress, onevenwichtige voeding en darm dysbiose, slaapstoornissen, toxines, en/of andere bekende epidemiologische risicofactoren.

Na verloop van tijd resulteren de gliale veranderingen in cellulaire stress. Sommige mensen 'veroorzaakt door SARS-CoV-2 infectie' lopen een bijzonder hoog risico op het ontwikkelen van verschillende neurologische en psychiatrische aandoeningen als gevolg van COVID-19 blootstelling of als gevolg van systemische ontstekingen (overmatige afweerreactie op vaccinatie) met disfunctie van de darm-hersenas en neuro-inflammatie die leidt tot gecompromitteerde fysiologische en immuun gliale cel functies.

De nervus vagus zit vast aan je darmsysteem en hypofyse. Waardoor potentieel meerdere intestinale problematieken zich kunnen openbaren bij deze mensen.
Verhoogde niveaus van deze ontstekings- mediatoren (stressoren) veroorzaken dus een toevloed van stresssignalen die gericht zijn op en vanuit de Bijnieren (adrenalcortex) en hypothalamus PVN.
Daarom wordt een gedachte voorgesteld, dat een SARS-CoV-2 infectie, samen met andere fysiologische stressoren [en potentiële triggers van ME/CVS], in staat is om de hypothalamus PVN, in een voortdurende disfunctionele modus te schakelen.

Zelfs een relatief milde SARS-CoV-2 infectie of overmatige reactie van het afweersysteem na vaccinatie, lijkt in staat te zijn om een voldoende grote ontstekingsreactie (stressor) uit te lokken bij sommige patiënten, om PASC te triggeren. In veel gevallen, en misschien zelfs in mildere gevallen van COVID-19,
is voor het overschrijden van de stress-drempel de cumulatieve werking van meerdere stressoren nodig.

Dit cumulatieve effect zou ook kunnen helpen verklaren waarom ME/CVS-patiënten vaak niet in staat zijn om een specifieke uitlokkende gebeurtenis voor het begin van de ziekte  te identificeren.

Het is  bewezen dat ME/CVS-patiënten bekend staan als gevoelig voor een breed scala van "normale" fysiologische stressfactoren in het leven.

Deze omvatten fysieke of mentale overbelasting, emotionele of financiële stress, slaaptekort, en omgevingen stressoren, zoals blootstelling aan chemische toxines, vaccinaties en infecties, of inname
van alcohol. Dit lijkt ook het geval te zijn bij PASC. Interessant is dat deze stressoren in soort en verscheidenheid (zo niet altijd in ernst) vergelijkbaar zijn met die waarvan bekend is dat ze ME/CVS uitlokken.

Daarom zouden zij waarschijnlijk hun werking spiegelen, gebruikmakend van dezelfde humorale en
neurale routes, om een nu gecompromitteerde en stress gevoelige Bijnieren en Hypothalamus aan te pakken. Wanneer een bepaald (maar variabel) stress tolerantie niveau wordt overschreden, afhankelijk
van de ernst en de duur van het trauma, zouden korte termijn, middel of lange termijn "opflakkeringen," behoorlijke emotionele endocriene hervallen optreden.

Mijn gedachten stelt voor dat een disfunctionele, overbelaste hypothalamische PVN, kan fungeren als een epicentrum voor gelokaliseerde microglia (en astrocyten) geïnduceerde activatie. Pro-inflammatoire cytokines en neurotoxische moleculen zouden vrijkomen als reactie door microgliale en astrocyte cellen
(de aangeboren immuuncellen van de hersenen), waardoor neuro-inflammatie zich verspreidt door de hypothalamus en in het proximale, nauw verbonden, limbische systeem.

Het limbisch systeem-> Emoties kunnen niet worden toegewezen aan één plaats in het brein. Ze zijn steeds het resultaat van de werking van meerdere circuits in de hersenen. Een centrale rol hierbij is weggelegd voor het limbische systeem, een van de oudste delen van onze hersenen. Dit gebied is ook betrokken bij
het geheugen, educatie etc. Hormonen en Neurotransmitters beïnvloeden het limbisch systeem.

Een disfunctionerende hypothalamus en limbisch systeem zou dan de meerderheid van de brede waaier van ME/CVS-achtige symptomen kunnen verklaren die bij PASC worden gerapporteerd en zoals eerder in meer detail werd uitgelegd voor ME/CVS.
 
Aangezien PASC nog moet worden onderzocht op neuro- inflammatie in de hersenen, worden bewijzen voor een dergelijke immuunrespons (ontstekingsreactie CRP) ontleend aan enkele belangrijke ME/CVS-studies.

Een recente Magnetic Resonance Spectroscopy (MRS)/ MRI thermometrie studie, wees ook op significant verhoogde lactaat niveaus (indicatie van mitochondriale stress LDH) Het is echter niet duidelijk of mitochondriale disfunctie een effect of een intermediaire oorzaak van de neuro- inflammatie, of beide zou kunnen zijn maar er zijn veel overeenkomsten.

Vanuit deze gedachten en invalshoek zal ik de mensen, die mij bezoeken adviseren om een aantal elementen te gaan testen in hun bloed (afhankelijk van hun persoonlijke symptomatologie) nl:

 TNF-α
CRP-HS
K2
LDH
Cortisol en andere hormonen | neurotransmitters.
Darm dysbiose

Mijn advies begeleiding zal zal vergelijkbaar zijn als PVFS waar ik al meer dan 20 jaar ervaring mee heb.
Disclaimer:
Het hierboven benoemde is puur informatief bestemd en is een representatie van mijn persoonlijke perceptie op Long Covid.
Hierbij gaat het niet om de discussie wel of niet vaccineren, focus is op begeleiding van mensen met een zeer overmatige afweerreactie.

Met vriendelijke Groet,
Natasja Will. 

herkenbaar en heb je vragen?

Neem gerust contact met ons op en vraag naar de mogelijkheden.