"MENSEN HELPEN DAT ZIT ECHT IN MIJN DNA"

Mensen helpen is een diepgeworteld onderdeel van wie ik ben.
Al van jongs af aan heb ik een sterke nieuwsgierigheid naar de verhalen en drijfveren van anderen.

Dit heeft me altijd gemotiveerd om manieren te vinden om mensen oprecht te ondersteunen.

Het was dan ook vanzelfsprekend voor mij om in de Biomedische Wetenschap sector van de geneeskunde te werken, waar ik mensen gedurende hun leven kan bijstaan.

Voor mij staat goede zorg voor iedereen hoog op de agenda.

Het leven is een kostbaar geschenk en verdient het om geleefd te worden op jouw manier, voluit en naar jouw wensen.

Echter, naarmate ik verder kwam in mijn zoektocht naar de verschillende facetten van de geneeskunde, begon ik te merken dat het huidige zorgsysteem niet aansluit bij mijn visie. Het lijkt vaak pas in actie te komen wanneer er al klachten of ziektes zijn.

De tijd die voor patiënten beschikbaar is, is vaak beperkt. Soms lijkt het gemakkelijker om een medicijn voor te schrijven dan om echt te onderzoeken wat er aan de hand is en welke aanpak het beste bij de patiënt past. Dit strookt niet met mijn idee van "goede zorg"; ik wil begrijpen waarom iets gebeurt.

In mijn 23 jaar ervaring heb ik geleerd dat er tijd en aandacht nodig zijn om duidelijkheid te krijgen over de werkelijke oorzaken van klachten. Deze helderheid is cruciaal om mensen bewust te maken van wat zij zelf kunnen doen. Wanneer die helderheid en dat bewustzijn er zijn, ontstaat er een nieuwe energie en levenslust om daadwerkelijk andere keuzes te maken. Ik zie mensen door deze nieuwe keuzes enorm groeien in hun leven!

Vaak merk ik dat als je één aspect van je leven aanpakt, de rest vanzelf volgt. Andere levensgebieden komen dan ook in een positieve spiraal terecht. Ik zie mijn patiënten opbloeien in hun energie, levensvreugde en zelfvertrouwen.

"Het is moeilijk te begrijpen waarom jij wel de ruimte hebt om vragen te stellen, terwijl mijn huisarts of specialist dat niet kan"

In ziekenhuizen en bij huisartsen is er vaak te weinig gelegenheid voor de nodige helderheid, bewustzijn en begeleiding naar verbeterende keuzes. De wachtkamers zijn altijd vol met patiënten die ook zorg nodig hebben. Bovendien is ons zorgsysteem zo ingericht dat er weinig financiële ruimte is voor persoonlijke aandacht; zorg wordt immers ingekocht.

De verantwoordelijkheid voor deze organisatie ligt bij de overheid, die het net zo goed regelt als andere zaken. Dit maakt het voor huisartsen en ziekenhuisprofessionals bijna onmogelijk om de tijd en aandacht te geven die zo waardevol zou zijn.

Maar wat dreef mij om deze wereld in te stappen?

In 2000 kreeg ik plotseling hevige pijn in mijn onderbuik, vergezeld van koorts en stekende sensaties. Verrassend, vooral omdat ik altijd zo gezond had geleefd en biologisch voedsel at. Toch was een ziekenhuisbezoek onvermijdelijk. Bij aankomst in het ziekenhuis identificeerde een chirurg snel het probleem: een blindedarmontsteking. Kort daarna werd ik geopereerd.

Tijdens de operatie ontdekte de chirurg echter complicaties; het klepje van mijn blindedarm sloot niet goed, waardoor er ontlasting in de blindedarm kwam. Dit veroorzaakte irritatie, niet alleen aan de blindedarm zelf maar ook aan omliggende darmdelen. De chirurg besloot om verder te snijden voor nader onderzoek. Geweldig, toch???

Wat een kleine incisie had moeten zijn, resulteerde in een groot litteken in mijn onderbuik. Tijdens de operatie moest er extra worden genarcotiseerd omdat de operatie langer duurde dan gepland. Dat ging helaas niet helemaal goed; ik kwam even bij tijdens de operatie, wat voor veel mensen echt een nachtmerrie is, maar door snel handelen is dit geen trauma geworden. Feilloos ging het daarna ook niet, want men was vergeten mij na de tijd morfine te geven. 's Nachts ontdekte een verpleger dat ik geen morfine had gekregen en sloot een infuuszak aan, maar vergat dit te vermelden op het uitklapbord aan het voeteneinde van het bed. Ik heb hierdoor te lang morfine gekregen waardoor o.a. mijn darmsysteem compleet plat lag. De volgende dag (maandag) stonden er twee afdelingsartsen bij mijn bed die verkondigden dat ik op de planning stond voor vrijdag om een stoma aan te brengen. Fantastisch nieuws om je week mee te beginnen, nietwaar?

Mijn intuïtie was van jongs af aan enorm aanwezig, wat in de jaren '70 natuurlijk niet als normaal werd beschouwd. Deze intuïtie, deze innerlijke kracht, gaf ook aan: dit klopt niet. Stijf van de morfine, met een kapstok de lift in en naar de balie om mijn medisch dossier, laboratoriumonderzoek en het operatieverslag op te vragen. Ik wilde ook de chirurg spreken die mij had geopereerd. Tevens vroeg ik om een telefoonboek en telefoon en belde ik andere ziekenhuizen voor informatie. (Ja, een ander tijdperk toen Google nog niet tot je beschikking stond.)

Toen de chirurg eindelijk bij mijn bed kwam, had ik al een goed idee van wat er aan de hand was. Mijn klepje was niet goed ontwikkeld, wat leidde tot irritatie en een immuunreactie in mijn darmen. “Ja,” zei de chirurg. “Maar waarom moet ik een stoma en hoe kom je erbij dat ik de ziekte van Crohn heb? Ik heb die symptomen helemaal niet.” “Dat klopt,” gaf de chirurg toe. “Maar de afdelingsartsen hebben je operatieverslag heel anders geïnterpreteerd en ik sta op het planningsbord voor aanstaande vrijdag.” De blikken van verbazing en fronsende wenkbrauwen waren duidelijk, maar de chirurg gaf toe dat dit niet nodig was.

Op dat cruciale moment vond ik mijn motivatie en beloofde ik mezelf: dit zou me nooit meer overkomen.

"Het werd mijn levensdoel, waar ik nu na 23 jaar later met dankbaarheid op terugkijk"


Mijn vakgebied biedt veel mogelijkheden, maar mijn kracht ligt in mijn persoonlijke ervaringen zoals beschreven en de hormonale problemen die in mijn familie voorkomen, zoals endometriose en PCOS. Deze achtergrond is mijn motivatie; het stelt me in staat om niet alleen mijn kennis over biochemie en genetica te delen, maar ook om in te voelen wat jij doormaakt. Ik heb zelf ook in een vergelijkbare situatie gezeten, en als ik jou kan helpen om die moeilijke momenten te vermijden, dan doe ik dat met alle liefde en zorg.